DEMANS- ALZHEİMER- PARKİNSON

DEMANS- ALZHEİMER- PARKİNSON

Yaşlı nüfusun hızla artmasına paralel olarak yaşlılıkta sık görülen hastalıklar toplum içinde bir sorun haline gelmektedir. Demans, kronik ve genellikle ilerleyici olarak bellek ve entellektüel kapasitenin azalması ile bellek, konuşma, algılama, hesaplama, yargılama, soyut düşünme ve problem çözme gibi bilişsel işlevlerden en az ikisinde bozukluk olması ile karakterize bir tablodur. Bilişsel işlevlerde bozukluğa bağlı olarak bireyin günlük yaşam aktivitelerinde kısıtlama, sosyal ve mesleki yaşantısında bozukluk oluşmaktadır. Demans Hastalığı geri dönüşsüz ve ilerleyici bir süreç izlemekte, yüksek düzey kortikal fonksiyonlarda bozulma, hafıza, problem çözme becerisinde azalma, öğrenilmiş motor becerilerde bozulma, sosyal becerilerde bozulma, günlük yaşam aktivitelerinde bozulma ile seyreden bir durumdur.

Alzheimer Hastalığı; merkezi sinir sisteminin çeşitli kısımlarında nöron ve sinaps kayıpları nedeni ile ortaya çıkan; bilişsel işlevlerde azalma, öz bakımı yetersizlikleri, çeşitli nöropsikiyatrik ve davranışsal bozukluklar ile karakterize progresif nörodejeneratif bir hastalıktır. Alzheimer Hastalığı oluşumunda yaşlanma önemli bir risk faktörüdür aynı zamanda bir diğer önemli etken genetik yatkınlıktır. Alzheimer Hastalığı teşhisi konulan hastaların çoğunda bilişsel zayıflığa belirgin davranış değişikliklerinin ve psikiyatrik belirtilerin eşlik ettiği bilinmektedir. Günümüzde uygulanan tedavi stratejileri ile tedavi etmek henüz olası değildir. Kontrol altına almak ve hastanın yaşam kalitesini arttırmak üzere bazı palyatif tedavi yöntemleri uygulanmaktadır.

Parkinson Hastalığı yavaş ilerleyici nörodejeneratif (beyin hücrelerinde kayıp ile seyreden) bir beyin hastalığıdır. Parkinson Hastalığının en erken belirtileri enterik sinir sistemi, alt beyin sapı ve koku yollarında ortaya çıkmaktadır. Parkinson Hastalığı bu bölgelerden beynin daha üst bölümlerine yani substanisya nigra ve beyin kabuğuna doğru yayılım gösterir. Koku duyusu kaybı veya azalması, uyku bozuklukları ve kabızlık, titreme ve hareketlerde yavaşlama gibi hastalığın motor belirtilerinden yıllarca önce başladığı düşünülmektedir. Bu nedenle araştırmacılar hastalığın erken döneminde beliren bu motor-olmayan belirtilerin mümkün olduğunca erken tanınmasının böylece hastalığın ilerlemesini durdurmanın yollarını aramaktadırlar.